Chris
en Hilaire Lievens – Borms – gouden jubileum
Gefeliciteerd Chris (ik zeg liever Chrisje) en Hilaire met jullie mooie en welverdiende jubileum, Proficiat van harte.
Bedankt ook voor de uitnodiging op deze mooie locatie hier.
Even ook een woordje vanuit de ‘kleine’ Aalsterse poliiek.
Blij jullie twee zo’n toffe mensen (en dan nog van christelijke huize!) ontmoet te hebben en gedurende zovele (politieke) jaren (in meerdere, soms ook in mindere mate) met jullie te hebben mogen samenzijn en samenwerken.
In het ocmw zijn wij - zoals reeds gezegd - inderdaad een hecht en een echt team, en zijn sommigen ook goede vrienden geworden, ook al beweert men dat dit in de politiek eigenlijk niet kan.
Hoewel sinds het verhaal van Miet Smet en Wilfried Martens deze week, weten we nu wel beter.
Gemeenschappelijk hebben Chris en ik alvast dat we beiden (ik zelfs 2 x) als schepen bevoegd waren voor ‘gezin’ en nu beiden ook samen in de ocmw raad zetelen, en dat we beiden ook zovele jaren in dikwijls dezelfde vereningingen actief zijn.
Chris en Hilaire zijn beiden vanuit hun christelijke inspiratie sociaal geëngageerd.
“Voor de mensen en midden de mensen” was en is voor hen dan ook niet zomaar een verkiezingsslogan, maar de leidraad in hun hele ‘zijn’, zoals Guido zou zeggen en in hun hele politiek handelen.
En vermits “onze Heer” een socialist was – (socialisten zeggen dat omdat het op 1 mei telkens goed weer is), hebben wij mekaar over de partijgrenzen heen steeds gemakkelijker gevonden in ons maatschappelijk engagement, steeds opkomend voor de zwakkeren in onze maatschappij, tegen ongelijkheid en uitsluiting en voor een solidaire, verdraagzame samenleving.
Chrisje vestigde reeds zovele jaren geleden als schepen van cultuur onze aandacht op die prachtige Zweedse boekenreeks “Het land van Coita” in een vertaling van de hooggewaardeerde Nederlandse schrijver Bernlef.
En zonder zich te willen opwerpen als de grote kenner of autoriteit inzake cultuur hechtte zij veel belang aan de goede werking van ons museum, de bibliotheek en het stadsarchief.
Zij gaf de aanzet in deze sectoren tot wat de opvolgers later in betere omstandigheden konden afwerken.
Zij stond ook open voor de nieuwe kunstvormen oa via de samenwerking met Netwerk en organiseerde toen zelfs een spraakmakende tentoonstelling voor moderne kunst in de oude Keizershallen.
In die periode kwam zij (uiteraard steeds ondersteund door Hilaire) ook behoorlijk uit de hoek tegen het elitair karakter van het Festival van Vlaanderen.
Ook met de oprichting van de VVV Aalst en de commissie voor de aankoop van kunstwerken stampte zij tegen de schenen van sommigen.
Maar Chris heeft 20 jaar geleden als cultuurschepen vooral veel verdienste gehad aan de voorbereiding van de opening (na 20 jaar werken) van ons Cultureel Centrum.
Belangrijker is echter nog dat
In gans dit verhaal is Hilaire nooit ver geweest (herinner u: ‘Hilaire ziet mij, hier vloekt men niet’) en zelfs nu nog duikt hij als de vroegere vakbondsvertegenwoordiger geregeld op in de dossiers.
Recent nog, wat vele stads- en ocmw medewerkers niet weten, met de nu opnieuw verplicht opgelegde toekenning van eerder afgeschafte verlofdagen, (Roland en Polleken zullen zich deze vroegere vakbondsstrijd die nu nog vruchten afwerkt wel herinneren).
Hilaire, (voor insiders zowat ‘de Fong’ van de vroegere cd&v schepen) leerde ikzelf beter kennen toen hij (als ‘hoofd’ van de waterdienst – bij de tegenstrevers durfden sommigen hem ook ‘waterhoofd’ noemen) mij als schepen van openbare werken en patrimonium ieder jaar opnieuw de jaarrekening van de grondregie moest uitleggen.
Chris of Chrisje ik had vandaag heel graag voor u een liedje gezongen, het liedje van Gerard Cox dat verwijst naar het kleinwoord waarmee ik als we in een goede stemming zijn u mag aanspreken.
Want ‘Chrisje’ ik, Jan, Arnold en Michel, en vele anderen in de politiek (over de partijgrenzen heen) zien je graag, ook al kun je soms ook wat ‘kattepissig’ zijn, een echte Borms waardig.
Het verhaal rond dit liedje gaat terug naar een Oilsjterse Avond in de Keizershallen waarbij ik als kersverse jonge schepen met een aangepaste tekst het liedje ‘Annie’ bracht op de muziek van Clouseau’s ‘Anne’.
‘s
Avonds laat
Den Iendracht belt nog naar Annie
Het gras
is groen
Maar
zondag spelen da kan nie
Lozano ligt met griep in bed
Er is
niets aan te doen
Nu
willen ze Annie in de ploeg
En dan
spelen ze kampioen
Annie,
als ik jou zie ben ik niet meer bij te sturen
Annie,
die momenten zouden eeuwig moeten blijven duren
….
Toen u mij daarna de opmerking maakte dat ik
zo wat te veel ‘reclame’ maakte voor burgemeester
Dit had ik bij deze gelegenheid vandaag graag gedaan maar we vonden (voorlopig) nergens de melodie terug.
Het enige mij nog gekende refreinzinnetje ‘Chrisje, ik zal je altijd blijven missen’ is natuurlijk onvoldoende.
Maar we zoeken verder en hopelijk kunnen we’t bv tegen de volgende carnaval nog op cd zetten.
Alle gekheid op een stokje.
Ik besef dat politiek vanavond ondergeschikt is aan jullie samenzijn met gezin, familie en vrienden.
Chris en Hilaire, jullie mooiste prestatie zijn natuurlijk de kinderen en kleinkinderen: Bart, Ann, Ward, Lien, en Tinneke.
Chris en Hilaire bedankt voor jullie vriendschap.
Nog vele jaren samen, wij blijven jullie beiden koesteren in en buiten de politiek.
En voor diegenen die het zouden vergeten: jullie zijn straks ook allen uitgenodigd op het bal van de burgemeester !
Schepen- ocmw voorzitter
Sp.a