Jantje en Martha zijn "
levende monumenten" binnen de socialistische beweging.
Dat partij en vakbond initiatief nemen tot een speciale viering is meer
dan verdiend.
65 jaar huwelijk en ongeveer 75 jaar lang trouwe inzet en militant lidmaatschap maken
we slechts uitzonderlijk mee, meer nog het is wellicht de
eerste keer dat we zo'n lange
inzet passend kunnen huldigen. Dat beiden nog
in goede gezondheid zijn maakt het feest des te groter.
In 1983 interviewde ik Jan voor "Voor Allen". Boeiend om dit
nu zoveel jaren later nog eens
te herlezen: we overliepen toen zijn achtereenvolgende aktiviteiten binnen de beweging:
de fanfare, de rode valken, de socialistische jonge wacht, de
turngroep, de harmonie, vakbondsbediende,
vrijwillige secretariaatsmedewerker Marc Galle, verkiezingscoordinator,... enz.
Ik leerde Jantje (en Martha) kennen toen
ikzelf nog spelend lid was bij onze harmonie. Hij gaf er met zijn
grote trom het ritme aan, later toen zijn
gehoor verslechterde legde hij de accenten met de simbalen.
En wellicht omdat Jan niet goed meer hoorde klonken ze voor de anderen
dubbel zo luid.
Tussen pot en pint (met de harmoniebonnetjes) hing ik dikwijls als
jonge knaap aan Jan's lippen wanneer
hij boeiend één of ander voorval uit het boeiende
socialistische verleden in herinnering bracht.
Zo herinner ik mij de (eigenlijk trieste) anecdote
waarbij de rode valken in uniform bij het overlijden
van een jonge kameraad de Mijlbekekerk
niet binnenmochten. Jantje zei toen aan de pastoor:
" Gij volgt de leer van Jezus Christus
niet, want die heeft gezegd: 'Laat de kinderen tot mij komen! en
wanneer de kajotters
een lid begraven mogen zij wel in de kerk met uniform en vlaggen'."
Jan en Martha dank voor alles, proficiat en
welverdiend nog vele jaren verder samen.
Vriendschap!
Patrick De Smedt