ALGEMENE
LEDENVERGADERING
Tussenkomst Patrick De Smedt tijdens
algemene vergadering SP Groot-Aalst naar aanleiding van mogelijke cumul
Gracienne Van Nieuwenborgh.
Wij hebben vandaag goede redenen om te
vieren. Niet alleen behaalde onze partij bij de laatste verkiezingen een
voortreffelijke score, maar – toegegeven vrij onverwachts – kregen we nog een Aalsters toemaatje met de verkiezing van Gracienne tot
Vlaams volksvertegenwoordiger
Onze voorzitter, Marc Galle,
kon na jarenlange inzet en een verdienstelijke politieke loopbaan waarvoor we
hem dank verschuldigd zijn met gerust gemoed de parlementaire fakkel doorgeven
aan iemand die met allure, charme (“de vele kusjes”) en een aanstekelig
dynamisme, de belangen van de Aalsterse regio in Brussel kan verdedigen.
Gracienne, nogmaals van ganser harte
gefeliciteerd.
Onze voorzitter Paul Van Der Meerssche biedt u namens Aalst-Centrum
een tuil welverdiende rozen aan dewelke we tijdens de overwinningsoptocht niet
konden geven. Ook dank aan alle militanten voor hun inzet bij de voorbije
verkiezingen.
Kameraden,
In het harde politieke bedrijf gebeurt het
zelden dat iemand zomaar iets in de schoot wordt geworpen, men moet bij wijze
van spreken op het terrein staan om te kunnen scoren.
Geboren en getogen in één van de
arbeiderswijken van de rechteroever in de Sint-Gudulastraat,
kortbij de ‘roden’ Bolleweg, waar mijn eigen roots liggen, kreeg Gracienne als het ware met de
moedermelk en zonder franje de gezonde basisbeginselen mee van de
socialistische ideologie. Het is dan ook passend en billijk vader en moeder Van
Nieuwenborgh hierbij even te memoreren.
Zij volgt verder een vrij klassiek parcours
doorheen de jeugdbewegingen van de socialistische gemeenschappelijke actie, om
in 1970 als “hostess” te fungeren voor de SP bij de gemeenteraadsverkiezingen –
van dienstvaardigheid gesproken.
Inmiddels reeds jaren actief en geliefd in
de Aalsterse cultuurwereld, wordt Gracienne gemeenteraadslid. Na 12 jaar
activiteit in de raad, volgt erkenning als schepen van Onderwijs, Cultuur en
Toerisme van onze stad. In het spoor van cultuurschepen Bert Van Hoorick en met eenzelfde gedrevenheid en enthousiasme
profileert zij zich als een deskundige in de zeer technische en ingewikkelde
onderwijsmaterie en als vernieuwend stimulator in de toen nog vergrijsde
Aalsterse cultuurwereld.
Op zes jaar tijd worden een resem
initiatieven genomen die overal en zelfs buiten de grenzen waardering krijgen.
Ik denk hier aan de inzet voor de Daensfilm, de
biënnale “Papier, Beeld en Basis” – straks aan zijn derde editie toe, aan de
aankoop van de L.P. Booncollectie, aan de huldetentoonstellingen voor Aalsterse
kunstenaars, zomertentoonstellingen waarbij telkens facetten van ons cultureel
erfgoed in de kijker worden geplaatst, de vernieuwende ideeën in de Aalsterse
scholengemeenschap, een vlotte werking van het Cultureel Centrum “De Werf”,
bouw en inrichting van een nieuw stadsarchief en bibliotheekfilialen, en nog
zoveel meer.
Inmiddels maakt de partij reeds enkele
malen gebruik van Gracienne’s imago bij parlementaire
verkiezingen waar ze de lijst mee schraagde telkens op onverkiesbare plaatsen,
belangeloos in dienst van de partij, zoals het hoort.
Ook ditmaal stond Gracienne in feit op een
derde, zeg maar onverkiesbare plaats, maar door het raadselachtige spel van de apparentering
kreeg de SP totaal onverwachts een derde zetel voor de Vlaamse Raad toebedeeld.
Een onverwachte beloning voor jarenlange inzet.
Via een al dan niet goedkeuring van de door
Gracienne gevraagde cumul (volksvertegenwoordiger-schepen)
moeten we vandaag beslissen of Gracienne al dan niet naar Brussel gaat.
Sommigen zijn tegen cumul, anderen zijn principieel tegen cumul.
Als partijman stel ik me ook sedert dagen
in eer en geweten de vraag of het in dit specifiek geval inhoudelijk en
electoraal verantwoord zou zijn dat de SP Aalst, in dit opzicht een al te
strakke lijn zou verdedigen.
In “Hoogvliegers in de Wetstraat” geeft
Louis Tobback hierover een doordringend relaas in het hoofdstuk “De ultieme
scheidsrechter blijft de kiezer”.
Ik citeer een korte passage :
“Als er een algemene wet op de
cumulatiebeperking komt, zal ik die onmiddellijk stemmen. Er moeten dan wel
enkele problemen opgelost worden. In Leuven en omgeving zijn er drie
socialisten die én burgemeester én volksvertegenwoordiger of senator zijn. Ik
kan behoorlijk leven van mijn wedde als burgemeester. De anderen niet.
Trouwens, als zij morgen geen burgemeester meer zouden zijn, worden zij ook
niet meer gewaardeerd als volksvertegenwoordiger of senator en zullen zij niet
herkozen worden”.
Vooral de laatste zinsnede “… en zullen zij
niet herkozen worden” heeft mij ernstig tot nadenken gestemd.
Inderdaad vrienden in 1999 wordt de Vlaamse
Raad hernieuwd, pas een jaar later zijn er gemeenteraadsverkiezingen. Gezien de
verkiezing in de Vlaamse Raad onomwonden een toevalstreffer is, zal een
niet-herverkiezing voor Gracienne problematisch worden. Vijf jaar verdwijnen
van de directie politieke actie als schepen bemoeilijkt ook het herwinnen van
een stedelijk mandaat. Gracienne dreigt dan tussen twee stoelen te vallen, een
onrechtvaardigheid van de bovenste plank voor iemand met haar staat van
verdiensten.
Zeker kameraden ik weet zelf, en mijn
collega’s van het College met mij, dat er wel eens problemen zullen zijn met
het dubbelmandaat. De collegialiteit onder de vier SP schepenen waarborgt
echter een uitstekende vervanging bij die schaarse momenten. Dit is een
antwoord aan Urbain over de aanwezigheden.
De compensaties voor deze mogelijke
ongemakken zijn daarenboven groot.
Vooreerst moet Gracienne samen met ons in
het College met gelijke middelen een tegengewicht kunnen vormen tegen de VLD
met burgemeester – én volksvertegenwoordiger Annie De Maght.
Voor de SP is dit electoraal voor de
toekomst zo belangrijk dat een lichtzinnige of vooringenomen beslissing
ernstige neveneffecten zou veroorzaken. Dit is een antwoord aan Urbain inzake de percentuele verkiezingsuitslagen.
We weten immers allemaal dat Gracienne ook
stemmen haalt bij – laat ons maar zeggen – de niet traditionele SP-kiezers.
Overigens, en ik sluit aan bij de
gedachtegang van onze voorzitter Louis Tobback, heeft een
volksvertegenwoordiger of senator die niet tot de echte kopstukken behoort een
gemeentelijke uitvalsbasis nodig voor werking en stabiliteit, temeer daar de
commissies waarin Gracienne in de Vlaamse Raad zal fungeren, als verlengstuk
kunnen worden beschouwd van haar stedelijke werking, alleen krijgt deze werking
nu meer elan en een grotere uitstraling.
Ook voor de interne partijwerking is het
van belang dat Gracienne kansen krijgt.
Kameraden, tijdens een volgende algemene
vergadering zal het uittredend partijbestuur een voorstel tot partijvernieuwing
van de Aalsters partijwerking aan uw goedkeuring
voorleggen. De krachtlijnen hiervan zullen zijn : het opentrekken en verjongen
van de partij, de interne partijwerking nog meer democratiseren, een
debatcultuur op gang brengen gekoppeld aan inhoudelijke herbronning. Om dit
goed uitgewerkt plan in de praktijk waar te maken is niet alleen een aangepaste
nieuwe structuur nodig, maar is vooral ook de inzet van vele militanten en onze
mandatarissen nodig. Ook hier kan en zal Gracienne een belangrijke rol moeten
spelen.
En tot slot vrienden stel ik mij de vraag
met de wetenschap van wat elders gebeurt, zowel in onze als andere partijen –
de namen waarop ik zinspeel mag u zelf invullen – of Aalst in deze niet katholieker wil zijn dan de paus.
Trouwens op andere plaatsen, ook in onze
partij en in ons arrondissement worden naar ik verneem, bijna spontaan
soortgelijke beslissingen aanvaard met handgeklap, terwijl huldigingfeesten
voorbereid of ingericht worden.
Wij moeten vooral beseffen dat een
belangrijk deel van de bevolking (met vrienden en tegenstanders), maar ook en
vooral de pers nu zit te wachten op de uitslag waarbij ook het percentage
waarmee de 2/3den behaald worden (of niet behaald worden) zullen bekeken en
geëvalueerd worden.
Eigenlijk vind ik dat in de eerste plaats
Gracienne zelf moet uitmaken (zij behaalde immers de stemmen volgens de ultieme
scheidsrechter) of een dubbelmandaat voor haar praktisch uitvoerbaar is. Veel
hangt immers af van haar inzet en de bereidheid om daar te nodige tijd, veel
tijd, voor uit te trekken. Die kans, vrienden, moeten wij haar gunnen en haar
keuze respecteren.
Hoe dan ook, voor mij, en ik mag aannemen
voor de meeste vrienden hier, domineren duidelijk de argumenten pro het
vervullen van een dubbelmandaat, waarbij ik niet kan nalaten Gracienne, ook als
goeie vriendin, hier publiek te verklaren dat u aan mij een zeer kritische
waarnemer zal hebben bij het waarmaken van uw opdracht.
Mijn verwachtingen zijn groot. Ik ben ervan
overtuigd dat u het goed zal doen, hopelijk even goed als Bert en Marc.
Alle succes, van harte.
Patrick De Smedt