Harig Pinky exposeert voor de eerste keer

 

Harry Pinky hier voorstellen zou eigenlijk tijdverlies zijn.

Hendrik De Smedt, alias Harry Schmidt, en later – definitief – Harry Pinky, is in Aalst ruim bekend. Zijn muzikale begaafdheid – hij bespeelt zeven instrumenten, componeert, arrangeert – was ons bekend. Hij schrijft ook. Maar hierachter hield hij nog een ander talent verborgen. Harry tekent namelijk ook. Toen we erachter kwamen, zochten we hem op in de Rustoordstraat nummer 20. Wat we daar zagen, deed ons van de ene verwondering in de andere vallen. Harry gaf de nodige uitleg. Zijn woorden stroomden als een waterval over ons. Hij praat graag en enthousiast. Hij vertelt boeiend.

 

NATUUR

 

Sinds jaren terug, toen hij zijn activiteiten als muzikant wat intoomde, om zich meer met het tekenwerk te kunnen bezighouden – hij speelt nu enkel nog bij “Hand aan Hand” – heeft Harig Pink al ’n merkwaardige verzameling werken bij elkaar getekend. Prachtige tekeningen, gemaakt met houtkool of pen, gedrenkt in een inkt van liefde voor de natuur. Die natuur tekent Harry Pinky na  zoals ze te kijk ligt. De resultaten zijn ongemeen prachtig,. Geen speciale stijl, geen speciale school. Gewoon weergeven wat je ziet. Het zijn grootse natuurtaferelen waar je stil bij wordt. Overal spelen bomen de hoofdrol. Bomen zijn het symbool van stoerheid en kracht in de natuur (eiken en beuken), maar ook van tederheid (berken en dennen). Harry Pinky tekent vooral bossen of afzonderlijke bomen. Ook wel vergezichten (een meer in Finland, bijvoorbeeld), maar dan nog staan de bomen centraal. Je ziet op de tekeningen de zonnestralen door de hoge kruinen vallen, net zoals je ze in de bossen zelf zou zien. Of de mistige waas aan het einde van ’n bos of ’n frisse herfstmorgen. Je kijkt zo door de tekeningen heen. Ze zijn echt.

 

REIZIGER

Harry heeft allen in Europa al 17 landen doorkrijst. Samen met zijn echtgenote – die we hier in een gezellig interieur bij een knappend haardvuur begroeten – trekt hij er per auto en tent op uit op natuurbezoek. Vooral Finland was een revelatie, het land van de dertigduizend meren. En Schotland.

Harry herleeft in de bossen. Vooral daar voelt hij zich een gelukkig mens. Dromend tokkelen op een gitaar wiens klanken van geluk zich tussen die stoere stammen verspreiden. Vreemde mensen die komen luisteren. Samen zingen. Gewoon gelukkig zijn in een deor dat op geen enkel podium na te bootsen is. Dat vooral zie je in zijn tekeningen die niet kunnen zwijgen over wat Harry in de natuur heeft ontdekt. Beuken-, dennen-, en eikenbossen. Close-ups van berken die zo natuur-echt zijn dat je langs zijn schilderijen naar buiten zou stappen.

 

MUZIEK

 

Harry is een muzikant in hart en nieren. Hij kan muziek niet missen, ook niet als hij tekent. Dan vooral niet. Uren lang kan hij echter elkaar zitten tekenen onder invloed van Beethoven, Tchaikowsky, Grieg en zoveel andere grote meesters die hem muzikaal “drogeren” en inspireren. Zijn echtgenote zit dan vaak bij hem naaiwerk te doen of te lezen. Harry houdt eraan haar oordeel te horen, terwijl hij blad voor vlad en tak voor tak bomen zit te scheppen. Eén tekening kost uren en uren werk. Maar het resultaat is ernaar. Harry is een grootmeester, dit mocht toch wel een gezegd worden.

 

EERSTE TENTOONSTELLING

 

Dr. Marc Galle houdt op 15 oktober een bal in de Keizershallen. Dit was voor Harry Pinky een gelegenheid om te doen wat hij allang had willen doen ; zijn tekenwerk tentoonstellen. Vanaf 6 u zal hij dit dan doen in de gang naar de hallen toe. Tegen die tijd zullen al zijn tekeningen achter matobelglas gehecht zijn, een procédé dat verkeerde lichtinvallen weert. Na al het stijlvolle dat we bij Harry Pinky hadden meegemaakt, toch deze profane opmerking als slot : indien hij zijn werken tekoop stelt (wat hij niet geneigd is te doen) is hij ze ineens allemaal kwijt. In elk geval: de tekeningen van Harry Pinky waren voor ons een ware revelatie.

 

Wilfried Lissens