TOESPRAAK LEDENVERGADERING 19 01 2007

Welkom hier hoog en droog in het volkshuis. Hier is het warm, hier kloppen immers rode harten.

Ik ben blij dat we u allemaal opnieuw mogen begroeten en het beste toewensen in het nieuwe jaar.

De storm is maar net uitgeraasd - gelukkig is de schade hier in Aalst beperkt gebleven.

En als we tegelijk even terugkijken naar het voorbije jaar - zoals dit intussen traditie is geworden op deze jaarlijkse samenkomst - dan kunnen we er niet omheen: er zullen nog wel meer stormen komen.

Het lijkt er steeds meer op dat de nu actueel bediscuteerde klimaatsverandering, de opwarming van de aarde, waarmee Al Gore ons in zijn film zo dreigend confronteert, stilaan werkelijk op ons afkomt.

Het is inderdaad een ongemakkelijke waarheid, want wellicht betekent het dat wij - en meer nog de generaties na ons behoorlijk wat aan onze levensstijl zullen moeten veranderen. Meer verantwoord omgaan met het milieu, zuiniger omgaan met energie.

De klok tikt wat dat betreft aan een hoog tempo richting vijf voor twaalf.

Deze realiteit onder ogen zien en samen eendrachtig kiezen voor een haalbare oplossing wereldwijd, dat is wat ons te doen staat.

Of we’t nu graag horen of niet.

Al Gore was mijn favoriete Amerikaanse presidentskandidaat, en niet alleen voor zijn stellingnames inzake milieu.

Ook de oorlog in Irak zou er onder deze tegenkandidaat van Bush niet gekomen zijn.

Met de democraten aan de macht in Amerika had de wereld er vandaag wellicht anders en beter uitgezien.

Wij, politici, zijn wat stormen betreft wel al wat gewoon, het voorbije jaar was op vele vlakken betrekkelijk stormachtig, ook in Aalst.

In de voorbereiding naar de gemeenteraadsverkiezingen dienden we af te rekenen met de wrakstukken die een razende storm, niet in onze, maar in de partij van onze coalitiepartner de vld veroorzaakte.

In de hoofden van de publieke opinie deel je als partner snel mee in de brokken: allemaal ruziemakers, profiteurs en onbekwamen.

Gelukkig konden de socialistische schepenen, in alle objectiviteit, elk in hun departement, hun beleid verderzetten.

Maar dat werd allang in de publieke opinie niet meer gezien of gehoord, integendeel de perceptie “ruzie maken en onbestuurbaarheid” werd ook aan ons toegeschreven.

We wisten dus vooraf dat we, ondanks een consequent volgehouden beleid, niet naar de gemakkelijkste aller verkiezingsstrijden zouden gaan.

En dat is ook zo gebleken.

Ondanks de grote enthousiaste inzet van onze militanten en mandatarissen, ondanks een goed uitgedokterde campagne, ondanks de lijstvernieuwing en -verjonging, ondanks het kartel met spirit, konden we niet voorkomen dat we een zetel prijs moesten geven.

Het kon erger, maar dat is een magere troost.

Stemmen verliezen betekent dat kiezers twijfelen aan de juistheid van inzichten, de oprechtheid van het beleid, of het vertrouwen in de mandatarissen.

Of zou het betekenen dat onze welvaartstaat alsmaar meer ontevredenen voortbrengt die hun stem of antistem gewoon weggooien aan extreemrechts?

We moeten eerlijk zijn kameraden, de voortschrijdende opkomst van het Belang, ik benoem ze nog steeds liever als Blok, in onze stad is en blijft een pijnlijke zaak, als je ze daar in de gemeenteraad nu met 10 ziet zitten.

Soms denk ik hierbij aan het kinderliedje “10 kleine negertjes” maar dat zal in hun geval wel niet kloppen.

Voor ons socialisten telt alleen gelijkheid en sociale rechtvaardigheid, voor iedere inwoner van onze stad.

Daarom is het natuurlijk wel goed dat we opnieuw in de bestuursmeerderheid zijn gestapt, op basis van het nieuwe akkoord met de drie partijen dat de naam meekreeg sint-maartenakkoord.

Laat u door het voorvoegsel “Sint” vooral niet misleiden: het akkoord is niet uit de hemel komen vallen. Het is het resultaat van lang en moeilijk onderhandelen, een uitgebalanceerd spel van geven en nemen waarbij door de intrede van de nieuwe en hongerige cd&v coalitiepartner, grondig herverdeeld werd en sommige van onze klaarliggende dossiers opnieuw in vraag gesteld werden.

Wel, beste vrienden en kameraden, dat we opnieuw deel uitmaken van het bestuur is uiteindelijk een goede zaak.

Maar tegelijk moeten we allemaal op tijd en stond het lef hebben om waar we mee bezig zijn in vraag te stellen.

De verschuivingen binnen onze bevoegdheden zullen voor een nieuwe en kritische blik zorgen in sommige dossiers.

En dat is goed.

Alleen met creativiteit en vernieuwend denken kunnen we het immobilisme waarin de vorige legislatuur op het einde dreigde te verstikken doorbreken.

De tijd daartoe dringt: want hoe lang nog en hoe ver nog laten we het Blok de stad van Daens en Boon veroveren?

Met pijn in het hart moesten we bovendien de voorbije weken vaststellen dat het “cordon sanitaire” in onze stad wel degelijk wordt doorbroken.

De schijnwerpers van de gemeenteraad worden daarbij zorgvuldig vermeden, maar mbt het ocmw bakt “Blauw” - partij van Martine De Maght en Jan Dooms- zij noemen zich de sociaal liberalen - wel degelijk en reeds meermaals, bij de stemmingen over mandaten zoete broodjes met extreemrechts.

Kameraden, het gebeurt ook elders in Vlaanderen en het is gewoon onfatsoenlijk te noemen.

De democratie kan en mag zich niet prostitueren met het Blok om hier of daar een mandaatje meer te kunnen bekomen.

Opvallend ook dat zowel de nationale als de plaatselijke pers dit fenomeen niet opmerkt, laat staan zou blootleggen.

Kameraden binnen enkele maanden, op 10 juni, staan we opnieuw voor verkiezingen, een storm van discussies zal in de aanloop daarnaartoe over ons land razen.

We moeten er voor zorgen dat we de hoofdzaken daarbij niet uit het oog verliezen: socialisten kiezen voor rechtvaardigheid en solidariteit, socialisten weigeren uitsluiting en discriminatie. Wij, socialisten hier bijeen, moeten ervoor zorgen dat onze boodschap de komende maanden nog duidelijker naar voor komt.

Want zelfs Europees schaamt de politieke rechterflank er zich niet voor om zelfs met antisemieten een fractie te vormen!

Toch is het niet allemaal kommer en kwel. Frankrijk maakt zich op voor de presidentsverkiezingen en de kans is groot dat de sterke socialistische Segolène Royal de touwtjes van ons buurland in handen zal nemen.

Dichter bij ons kon ook Patrick Janssens in Antwerpen een overweldigende en toch wel verrassende overwinning neerzetten.

Hoopgevend is ook het nieuwe initiatief waarbij sp.a en spirit recent principieel overeengekomen zijn om alle progressieve krachten (nog maar eens) proberen te verenigen.

Ook wij hebben dat hier in Aalst al geprobeerd en misschien moeten we ons bezinnen of het stil gestorven initiatief gegroeid vanuit de Nieuwbeek geen tweede kans behoeft.

In Aalst beste vrienden, hebben de coalitieonderhandelaars onder leiding van onze voorzitter Dirk De Pauw voor onze partij bijzonder goede resultaten opgeleverd.

We konden belangrijke bevoegdheden als openbare werken, wonen, personeel en cultuur behouden en kregen bovendien alle sociale kavels waaronder ook het voorzitterschap van ocmw en ziekenhuis weer in socialistische handen.

Deze zijn bij uitstek het symbool van onze ideologie: een verantwoord welzijnsbeleid voor iedereen omdat iedereen recht heeft op maximale kansen in zijn leven.

Dit zijn ook de kavels via dewelke we het best het Blok zullen kunnen stoppen en hopelijk terugdringen.

Onze sterke onderhandelingspositie hebben we echter ook aan onszelf te danken, aan onze militanten en onze mandatarissen die zich jarenlang voor de partij en de Aalsterse bevolking hebben ingezet.

Sommige van onze mandatatissen keren niet meer terug in de nieuwe bestuursorganen.

Daarom past vandaag een hartelijk en welgemeend woord van dank voor hun inzet met de hoop op ieder van hen in de toekomst te kunnen blijven rekenen.

Dank Lucette Callebaut, Tommy De Kimpe en Anja Wellekens voor jullie welgesmaakte bijdrage in de gemeente- en ocmw-raad.

Dank ook aan Eddie Monsieur en Roger D’Hondt, voor hun jarenlange inzet als gemeenteraadslid maar ook als vroegere schepenen en fraktievoorzitters.

Dank ook aan de voorzitter van Groot Aalst Dirk De pauw voor zijn krachtig leiderschap zowel in de partij als in relatie tot de andere partijen.

Ook een welgemeend dankwoordje aan de coördinator van de verkiezingen, onze pol.secretaris en duiveltje doet al, Michel Markey.

Heel speciaal wil ik ook mijn collega’s schepenen Dirk De Meerleer en Patrick Jacobs danken voor hun inzet binnen het schepencollege, zij blijven uiteraard gemeenteraadslid, Dirk ook bijkomend provincieraadslid.

Politiek is, zoals het leven zelf, een gaan en komen.

Een hartelijk welkom past dan ook voor de nieuwkomers.

Hartelijk welkom Sam Van de Putte, Erwin Callebaut en Spiritist Geert Verdoodt.

We rekenen op dit nieuw bloed om samen met “de ervaring” zoals onze voorzitter Groot Aalst de anderen zo graag omschrijft, onze positie in de gemeenteraad verder uit te bouwen en onze visie verder uit te dragen.

Onze spa-spirit fractie, nu onder leiding van Dylan vormt, beste kameraden, een hechte ploeg die het beste voor heeft met onze stad.

Samen zullen de uitvoerende mandatarissen An, onze kersverse eerste schepen, Gracienne, Dylan, Daisy, en ikzelf en elk van onze verkozenen, waarbij Johan Van Biesen ons even later komt vervoegen, er voor zorgen dat Aalst het beleid krijgt dat het verdient: dat van een groeiende en bloeiende centrumstad, waartoe het vorige bestuur trouwens alle plannen voor de stadsvernieuwing reeds heeft klaargestoomd.

Deze dossiers gaan hopelijk kortelings in uitvoering, en dit zal niet dankzij de toetreding van de cd&v zijn, maar eerder ondanks hun toetreding, laat mij dat nog één keer duidelijk stellen.

Een nieuw jaar schept hoge verwachtingen, wel: we hebben onze lat heel hoog gelegd en kijken vol vertrouwen de toekomst in.

Nu even iets anders:

Ik heb vandaag ook een attentie voor 2 van onze trouwe leden die vandaag jarig zijn en toch zelfs op hun verjaardag naar het ledenfeest komen: Harry De Smedt wordt vandaag 76 en Marie Louise Van Der Schueren wordt vandaag 75. Proficiat! (Het blijft in de familie).

Kameraden over enkele weken is er het nationaal ideologische congres van onze partij, het verplicht ons opnieuw grondig na te denken over ons zo mooie gedachtengoed en het zal ons tegelijk helpen de neuzen in dezelfde richting te oriënteren zodat we de komende jaren allemaal verder aan hetzelfde rode zeel kunnen trekken.

Het is een oude en wat patriottische uitspraak, maar het is een waarheid als geen ander: “eendracht maakt macht”. Wat samen gedragen wordt weegt lichter. Samen houden we alle mogelijke stormschade beperkt.

Ik ben er van overtuigd dat we vertrouwensvol aan het nieuwe jaar en de nieuwe legislatuur kunnen beginnen, en ik ben blij en trots dat ik u vanavond persoonlijk mag voorstellen aan onze eregenodigde, onze flamboyante en sympathieke Minister Kathleen Van Brempt,

(die ter ondersteuning van haar discour het hoofdje natuurlijk meer links dan rechts beweegt.)

Stellen dat Kathleen Aalst kent als haar broekzak is een beetje overdreven, maar niettemin hebben we aan haar de basismobiliteit van “De Lijn” te danken, waardoor Aalst voor iedereen maar vooral ook voor de Faluintjesgemeenten eindelijk een beter georganiseerd openbaar vervoer kreeg.

Kortelings, op 8 april gaan trouwens nog een tweetal belangrijke verbeteringen in uitvoering.

Zo worden er nu voor de Belbus rechtstreekse verbindingen tot het station mogelijk zonder overstappen.

Ik kan het natuurlijk niet laten om van de gelegenheid gebruik te maken om aan de Minister

te vragen ook aandacht te hebben voor onze (ik wordt nu even technisch) module 13 projecten mbt de fietspaden op onze belangrijkste gewestwegen, en hierbij vooral ook oog te hebben voor de coördinatie met de subsidies voor de er onder liggende rioleringen.

Als rasechte Aalstenaars juichen we ook Kathleen’s wegenvignet toe, niet zozeer om Nederlanders voor de Belgische grens te laten betalen, maar vooral om Dendermondenaren met wat meer hindernissen naar Aalst te laten rijden. In dat geval is enige vergoeding voor de mosterd die zij hier komen halen wél op zijn plaats…. Onze kameraad Frans Wauters zou er al lang een smakelijke cartoon hebben over gemaakt.
Dames en heren, u komt de volgende minuten alles te weten over Kathleen Van Brempt.

Net zoals ik het zonnetje ben in het schepencollege (!), is zij de zonneschijn onder onze Vlaamse ministers, de pleitbezorgster van de Vlaamse mobiliteit, de sociale economie en het gelijke kansenbeleid.

Mevrouw de minister namens ons allemaal van harte welkom.

Patrick De Smedt,

Voorzitter.