AFSCHEID VAN JEANINE ROELANDT – 6 JUNI 1996

"Roelandt Jeanine is reeds een aantal jaren actief in meerdere socialistische organisaties.

Tot op heden is zij nauw betrokken geweest bij de werking van het partijbestuur, zowel van Aalst Centrum als van Groot Aalst; zij is ook bestuurslid van de SVV en lid van FC De Rode Roos. Als arbeidster heeft zij steeds de groeiende problemen van de werknemers goed kunnen aanvoelen. De arbeidersproblematiek en de werkloosheid in het bijzonder (zij werd onlangs zelf werkloos) dragen dan ook haar grote bekommernis weg. Deze arbeidersvrouw en moeder van 4 kinderen wil via politieke weg helpen een betere gemeenschap op te bouwen."

Dit was de verkiezingstekst waarmee Jeanine in 1982 zichzelf voorstelde als 34ste kandidaat

op de SP lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen.

Zij behaalde toen 258 stemmen.

Ondertussen was Jeanine reeds lang niet meer actief in de partij, de vrouwenbeweging, de voetbalploeg en het trommelkorps, - niet omdat ze zich niet meer wilde engageren maar omdat ze niet meer kon meewerken.

Jeanine was immers reeds jarenlang ernstig ziek. Het lymfenoedeem was zichtbaar aan haar benen, de andere kwalen niet. Uiteindelijk heeft een hartaderbreuk een plots en veel te vroeg

einde aan haar leven gemaakt.

Een hard en moeilijk leven vol kommer en zorg, niet om haarzelf maar steeds om de anderen:

haar kinderen en kleinkinderen, haar echtgenoot, haar ouders en schoonouders, haar broers en

zussen, haar buren en vrienden of met andere woorden: Jeanine was begaan met iedereen, zorgde voor iedereen, ... en vergat zo zichzelf.

Reeds op jonge leeftijd gaf zij de school op om te kunnen helpen in het huishouden en te zorgen voor de opvoeding van haar broers en zussen. Zij trouwde met Albert en kreeg 4 kinderen. Aan de geboorte van haar tweeling hield Jeanine een eerste kwaal over waardoor het eens slanke vrouwtje plots verschillende tientallen kilo's verdikte en altijd zo zou blijven. Daarna werd zij geconfronteerd met langdurige ziektes van haar kinderen, haar

echtgenoot, ouders en schoonouders.

In haar gezin heeft men het nooit breed gehad, dit is geen geheim. Op finan-

cieel vlak en de hieraan gekoppelde huisvestingsproblemen heeft Jeanine meerdere echt moeilijke periodes meegemaakt. Hoe ernstig ook, toch slaagde zij er telkens opnieuw in om een oplossing te zoeken en haar gezin opnieuw vooruit te helpen.

In zo'n periodes werd het haar soms ook eens te veel en zocht zij vertroosting bij Georgette in

het volkshuis, één keer verbleef zij in een instelling, maar zij zocht en vond vooral steun -Jeanine was van huisuit christelijk- bij Broeder Isidoor De Loor.

Deze in 1984 zalig verklaarde Broeder leefde ook bescheiden en stierf ook jong ingevolge een langdurige en pijnlijke ziekte.

Op zijn gebedsprentje dat Jeanine steeds bij zich droeg en mij meermaals

toonde staat de motivatie waarom zij hem volgde : "... dat wij het kwade door het goede overwinnen, dat wij elkanders lasten dragen, dat wij op u blijven vertrouwen door lijden en moeilijkheden heen, dat wij hulp bekomen in onze tegenwoordige nood."

Dames en Heren, geachte familie, ik had Jeanine graag

Beste vrienden, wij allen hadden Jeanine graag.

Waarom?

Myriam Vanderbeken haar vroegere diensthoofd zegt mij: "Jeanine was wie ze was, ze was altijd bezorgd om anderen en vergat haar eigen rechten".

Schepen De Meerleer die haar juridisch veel geholpen heeft zegt mij "Jeanine was ten allen tijde zeer erkentelijk voor wat men voor haar deed".

Georgette van 't Volkshuis heeft mij meermaals gezegd "Ze was veel te goed ".  

Albert, haar echtgenoot zegt mij " Ik heb ze altijd vrij gelaten, ook in haar overtuiging om én

socialist én christen te zijn, ik zal haar voorbeeld blijven volgen en geregeld blijven naar de grot in Kortrijk gaan".

Dit klopt allemaal.

Jeanine was een goed mens, Jeanine was verstandig, open en spontaan.

Ik heb altijd graag bij haar vertoefd. Ik luisterde graag naar haar en discussieerde graag met haar, want Jeanine was ruimdenkend en had een overtuiging. Tijdens zo'n gesprekken gaf zij tenvolle uiting aan haar gevoelens, zij verdedigde zich soms roepend of wenend maar was altijd eerlijk.

Kortom Jeanine was een mooi mens waar wij allen elk op onze manier veel van hielden, al heeft niet iedereen dat steeds durven tonen.

Geachte familie, beste vrienden wij nemen vandaag spijtig genoeg veel te vroeg afscheid. Vooral haar naaste familieleden zullen het nu moeilijk hebben zonder haar. Hopelijk zullen Els, Diego, Luc en Patrick en hun partners, Albert en ook Maria moed en doorzettingsvermogen vinden en mekaar ten volle steunen.

De socialistische beweging rouwt om een trouwe militante.

's Morgens en 's middags zal de taxi niet meer stoppen aan het volkshuis, het tafeltje nabij de telefoon zal nu onbezet blijven.

Vaarwel Jeanine, vaarwel kameraad.

PATRICK DE SMEDT